KKS Wevelgem werd geboren, een samenwerking tussen Kortrijk en Wevelgem.
Bart werd heel snel een drijvende kracht, de stuwende kracht van onze club. We noemden hem niet voor niets "hoofdtrainer". Bart werkte alle trainingen uit, volgde trainerscursussen. Al snel werd hij ook heel actief bij onze Kortrijkse moederclub, als atleet en als trainer.
"Neem je niet teveel hooi op je vork, Bart?" We hebben het hem een paar keer gevraagd.
Maar we waren vooral blij, blij met iemand met zoveel passie voor onze club.
Sportkampen organiseren, atleten met de fiets naar Kortrijk begeleiden, meegaan naar wedstrijden, Bart was zelfs te zien op de kerstmusical van onze school om zijn atleten te steunen. Eigenlijk was niets Bart teveel. Hoe vaak hebben we niet tegen elkaar gezegd: "Wat zouden wij doen zonder Bart?"
Altijd de training beginnen met een vriendelijke en beleefde handdruk voor de medetrainers. Heel graag gezien door alle atleten. Ik kan me niet herinneren Bart ooit nors gezien te hebben. Zelfs niet op zijn laatste training, op 8 oktober.
Trakteren met Chokotoffs bij een verjaardag of op het einde van een seizoen. Ingevoerd door Bart en ondertussen traditie bij KKS Wevelgem. Nooit zal een Chokotoff nog hetzelfde smaken...
Augustus 2012. Bart liet telefonisch weten dat het wat minder ging, dat hij een dipje had. "Maar 't is al wat beter en training geven zal zeker lukken." Typisch Bart.
"Het is al wat beter" werd nooit: "Het is weer helemaal goed." Regelmatig vertelde Bart over zijn problemen. Er waren momenten van hoop, gevolgd door nieuwe, mindere momenten. We maakten ons zorgen, steeds meer, en probeerden met tips te helpen, we probeerden een klankbord te zijn.
Bart begon in te binden. Hij gaf de trainingen bij Kortrijk op, had het steeds moeilijker om zelf aan sport te blijven doen, bleef uiteindelijk thuis van zijn werk.
Maar de uitstekende trainingen in Wevelgem, de vriendelijke handdruk en de Chokotoffs bleven wel. Alles en altijd stipt op tijd. Velen rond hem hebben dan ook nooit iets gemerkt.
We hebben het Bart een paar keer gezegd: "Het zal lukken Bart, je zal genezen, geef jezelf tijd!" Maar het zat wellicht allemaal nog veel dieper dan we konden vermoeden. Het is niet gelukt...
We nemen je niets kwalijk, Bart. We gunnen jou je rust. We zijn je zo dankbaar voor wat je voor onze club deed en bovenal voor de mooie en minzame mens die je was.
We beloven je om er, samen met de mensen van Kortrijk, alles aan te doen om jouw KKS verder uit te bouwen.