De provinciale kampioenschappen werden een week naar voren geschoven. Niet echt bevorderlijk voor de prestaties. Voor velen was het meteen de 1ste wedstrijd op de piste, anderen hadden nog stage-benen. Gelukkig zorgde de zomerse temperaturen voor wat tevredenheid. Maar de wind toonde wel haar kuren, ofwel een felle tegenwind in de rechte of teveel rugwind in het verspringen.
Toch slaagden de scholieren Wout De Waegenaere (1500m – 3000m) en Maité Dumeez (400m horden) in hun opzet : behalen van de limiet voor deelname aan het Belgisch Kampioenschap. Zij hebben hun ticket naar Moeskroen al binnen. Wout nam 2x goud mee en Maité een bronzen plak. Zus Line De Waegenaere keerde ook huiswaarts met een titel dit op het speerwerpen bij de juniors. 2 atleten gingen met het maximum van 4 medailles aan de haal. Senior Dylan Monserez haalde goud op de 400m en in het verspringen, zilver op de 100 en 200m. Junior Keith Luypaert werd kampioen op de 110m horden en sprong naar en over de bronzen plak en wierp de discus op de bronzen lijn. Senior Niels Laevens sprong naar het zilver en spurtte over de hoge horden naar brons, terwijl junior Arne Vanfleteren koos voor de lage horden, wel moest hij 400m overbruggen, waar het brons op de meet lag. Hij plantte de speer op de bronzen lijn. Nog 2 zilveren medailles, dit voor seniore Lotte Vanneste in het hoogspringen en voor senior Wouter Decraene die ook hoog ging springen, maar dan met hulp van een polsstok. De provinciale kampioenschappen werden een week naar voren geschoven. Niet echt bevorderlijk voor de prestaties. Voor velen was het meteen de 1ste wedstrijd op de piste, anderen hadden nog stage-benen. Gelukkig zorgde de zomerse temperaturen voor wat tevredenheid. Maar de wind toonde wel haar kuren, ofwel een felle tegenwind in de rechte of teveel rugwind in het verspringen. Toch slaagden de scholieren Wout De Waegenaere (1500m – 3000m) en Maité Dumeez (400m horden) in hun opzet : behalen van de limiet voor deelname aan het Belgisch Kampioenschap. Zij hebben hun ticket naar Moeskroen al binnen. Wout nam 2x goud mee en Maité een bronzen plak. Zus Line De Waegenaere keerde ook huiswaarts met een titel dit op het speerwerpen bij de juniors. 2 atleten gingen met het maximum van 4 medailles aan de haal. Senior Dylan Monserez haalde goud op de 400m en in het verspringen, zilver op de 100 en 200m. Junior Keith Luypaert werd kampioen op de 110m horden en sprong naar en over de bronzen plak en wierp de discus op de bronzen lijn. Senior Niels Laevens sprong naar het zilver en spurtte over de hoge horden naar brons, terwijl junior Arne Vanfleteren koos voor de lage horden, wel moest hij 400m overbruggen, waar het brons op de meet lag. Hij plantte de speer op de bronzen lijn. Nog 2 zilveren medailles, dit voor seniore Lotte Vanneste in het hoogspringen en voor senior Wouter Decraene die ook hoog ging springen, maar dan met hulp van een polsstok. Zaterdag :wij maar wachten op de temperatuurkaart maar blijkbaar geen uitgebreid ochtendweerbericht op de Spaanse TV, enkel een kaart met symbolen, en de Costa Del Azahar kreeg volle zonnetjes.
De wind had ook zaterdagrust. Het was al gezellig drukker in de straten, met de Semana Santa (Goede week) in het vooruitzicht, die gaat gepaard met veel tradities en feestelijkheden. Het was even wachten voor de atleten aan de bus, de wekker van Sonia had het begeven, gelukkig was ze maar 10min te laat. Het was lekker warm op de piste, nu iedereen al een lichte verkleuring had, was de kans op verbranden minder groot, maar toch blijft insmeren de boodschap, dit ten allen tijden. 2 atleten hadden de info-brochure wel doorgenomen, maar niet goed begrepen, een KKS T-shirt is niet gelijk aan een KKS clubtrui. Ze blonken met hun mooie geel -rode clubtrui. Na de opwarmingsloop en stretchen gingen de meerkamper de horden ten lijf. Geregeld werden ze vervloekt, maar soms was er blijdschap dat ze er nog allen stonden na de loop. Daarna mochten ze op jacht met de speren, veel wild is er wel niet, enkele meeuwen in de lucht, maar die proberen te spiesen is wel gevaarlijk. De spurters begonnen met startblokken om daarna 60m - 80m - 100m - 10 min rust - 300m en ??? (wij zijn naar het strand vertrokken, konden het afzien van de atleten niet meer aanzien). Op het strand waren de onthaalmoeders volop aan het genieten van de laatste stranddag. Tijd om de valiezen terug te vullen, jammer maar aan alles komt een eind. Wij gaan de Spaanse zon ook inpakken en met de post versturen ,die zou donderdag in België toekomen, is ons beloofd door de koerierdienst KMI-Ukkel. Nog goed nieuws van het thuisfront, maandag om 7u beginnen ze met de hoognodige herstellingen aan de piste, die zal dus maandag en dinsdag niet beschikbaar zijn. Dit is meteen het laatste verslag. Tot volgend jaar! De hevige wind deed het kouder aanvoelen dan dat het eigenlijk was. Uit de wind en in de zon was het genieten. Tegen dat iedereen op de piste zich had ingesmeerd ging de wind liggen.
De meerkampers hielden het bij een ochtendje hoogspringen om af te ronden met in de kuiten bijtende 400meters. Hijgende atleten vielen letterlijk over de meet. De spurters hielden het bij stabiliteit en lenigheid. Op de foto's is duidelijk te zien welk geslacht lenig is. Gunther dacht dat hij door het onpare aantal atleten ging gespaard blijven en hij zelf zijn 'lenigheid' kon instellen, niets daarvan een invaller werd gevonden, en hij heeft het gevoeld. De onthaalmoeders kwamen ook nog eens kijken hoe de papa's het ervan af brachten. Dus was er ruimte voor een jeugdtraining met inbegrip van de opwarming, ook lenigheid en lenig dat die zijn, hopelijk blijft dit voortduren, dan mag KKS op haar 2 oren slapen. Deze dag nieuwe controleurs : Jutta en Astrid. Ondanks het verschil in het doen van de namiddagdutjes, waren alle kindjes op een bepaald ogenblik terug te vinden op het strand. De ene al actiever dan de andere -schone slaapster Jutta koos voor de rust. Nog de uitslag van de quiz. Het was een spannende strijd, voor het uitbeeldspel stonden 2 ploegen gelijk gevolgd door een ploeg op één punt. Wout zwom, pakte de bal gooide die in het net, en de hint dat Kortrijk er goed in is en onlangs de bekerfinale speelde, konden Dylan en Niels de link met waterpolo niet leggen, dit kostte hen het punt die hen samen naar de overwinning met de ploeg Gunther, Oliver en Maité bracht. Een schiftingsvraag was dus niet nodig. .Vandaag was het volop zon, maar een bij wijlen hevige wind komende van over de bergen zorgde voor afkoeling. Door de verplichte rustdag van chauffeur Sonia was het tijd voor de non-piste training. De meerkampers zochten de trappen op van de prachtig Papa Luna burcht op, om later neer te dalen naar het strand voor een discustraining. Deze kende veel meeval bij de lokale en mindere lokale passerende burgers. Sommige van hen hadden zo hun mening over de techniek van onze atleten en toonden met handen en voeten hoe zij het zouden doen. De spurters zochten de helling op, de loop er naar toe was al voldoende als opwarmingsloop. Zodoende kon er meteen gestart worden met de drilletjes. Bij aankomst kregen ze wel geen goed beeld van wat werkijver is. Of was de werker (zie foto van man in de kraan) al in alle vroegte gestart dat het tijd was voor een dutje of was het wat anders. Het was het laatste, hij moest wachten op de werkmakkers die te laat waren vertrokken of in de file hadden gestaan, wie zal het zeggen... Driloefening bergop is niet van de poes en voor Wout zijn sommige onmogelijk, oefening baart kunst. Ditmaal geen 6-potige controleur, maar Morgane ,gezeten op haar stenen ros (speciaal voor haar uitgehouwen) mocht kijken of ieder zich naar best kunnen inspande. Na haar taak mocht ze mee op stap met Patrick en ik op de vlakke wandeling naar de voet van de berg. Het viel op dat de natuur veel groener was dan vorig jaar, de cactussen waren mooi groen , zonder dorre vlekken, de bloempjes stonden al in bloei en de zwaluwtjes fladderen vrolijk rond. De atleten sloten de voormiddag af met strandspelen. En de onthaalmoeders? Voor hen was het ShoppingDay. Sanni op oorbellenjacht, Tine op zoek naar een bikini voor haar en een zwembroek voor Sverre met de mooiere dagen op komst. En reeds in de namiddag was het ShowTime. De warme vrije namiddag was ideaal om de Kids te water te laten en die vonden het fijn, tot enkele wolkjes de zonnestralen blokkeerden en dit scheelde enkele graden, truitje aan of een warme handdoek bracht de lichaamstemperatuur terug op peil, tijd voor een volgende sessie zonnebaden. Vanavond is het tijd om de hersenen te pijnigen in de quiz.
Er werd een mindere dag voorspeld, op weergebied, maar 's morgens was hier niets van merkbaar. De zon liet haar warme stralen neerdalen op de al licht gekleurde atleten. Smeren was nog steeds de boodschap, ook een zonnebril kwam goed van pas.
De onthaalmoeders wouden toch wel eens met de kids de piste gaan bekijken ipv van een ochtend strandspelen. Patrick was de GPS van dienst en het zou niet bij deze ene taak blijven voor hem deze dag. Er was ook controle op het correct uitvoeren van de strechoefeningen, de controleur van dienst had zich goed vermomd in iets zwart met 6 poten. De meerkampers hielden bij het springtraining en het lopen tussen de elektronische ogen. De spurters kregen een rij latjes voorgeschoteld. Enkele hebben toch wat problemen met wat te doen tussen 2 latjes - 1hink/1stap/1hak-in-bil.... Ze eindigden met startreacties. De jeugd kreeg hun eerste atletiektraining van Patrick. Er werd gestart met een rondje StartToRun-jeugd. Daarna kregen ze ook nog latjestraining om te eindigen met startjes vanuit verschillende starthoudingen. Het moet gezegd dat de kinderen soms sneller weg waren dan de papa's. In de namiddag namen de onthaalmoeders hun taak weer over, maar toen Patrick een bal zag, was hij niet te houden om terug even de jeugd te amuseren. Simpel voetbal zagen de meisjes niet zitten , dus werd het Chinees voetbal. We hebben het nog niet gehad over de straftrainingen, die zijn er wel al degelijk geweest, sommige hebben er meerdere verzameld voor vergeten spikes, vergeten truien, ... Hopelijk gaan ze deze avond allen vroeg op stok, want morgen wacht hen de gevreesde hellingtraining. We werden wakker onder een heldere hemel.
Voor de non-believers : we zitten wel degelijk in de warmste streek van Spanje, kijk maar even naar de weerkaart hieronder. Zelfs het zuiden moet onderdoen voor de Costa Azahar.(Castellon = 20 km ten zuiden van Peniscola) Er werd gestart bij beiden groepen met een hordenopwarming. Daarbij is het correct aflezen van de meter wel belangrijk. De meerkampers gingen verder met de horden, terwijl de spurters hun snelheden ten top dreven om een prima resultaat te bekomen tussen de elektronische ogen, want die liegen niet. Toch kan het gebeuren dat een nieuw oog niet werkt (als je het knopje 'on' op 'off' laat staan). We hebben de atleten achter ons gelaten en trokken met de jongste spruit richting strand waar de onthaalmoeders reeds post hadden gevat. Een zonovergoten strand leende er zich toe om met veel water en zand allerlei lekker te maken : gehaktballetjes gevuld met '???', aardbeientaart,.... Er werd ook aan sport gedaan : turnen, waterdragen, autocross... Het was een vermoeiende voormiddag voor zowel de kinderen als de mama's. De nieuwelingen weten nu dat bij het ontbijt ceremoniekledij niet hoeft. Sportieve outfit mag. Het was wat haasten om de bus niet te missen, maar ieder was mee. De jongsten bleven thuis voor een voormiddagje strandspelen, met dank aan de 'onthaalmoeders' Tine en Sanni. De allerjongste Robbe ging de sporters gaan aanmoedigen op de piste en vond de rondrit in de buggy heel plezant, opa zal wel de kaap van de 10.000 stappen hebben bereikt.
De zon was alom aanwezig, wat gevaarlijk voor de bleke huidjes, dus vooraf insmeren, insmeren. De nieuwe pisteverantwoordelijke vond het zo leuk om veel volk op zijn piste te zien rondlopen, dat hij spontaan aan het fotograferen ging, ook stond hij er op om voor ons een groepsfoto te maken. Voorde spurters was het startblok en speedytraining in de voormiddag, voor de meerkampers looptechniek, startblokken en speerwerpen. In de namiddag was het gelukkig wat frisser en ook kwam er een afkoelende bui. Het was een hoogdag voor de liefhebbers van natuurfenomenen, door de kermis in de hel (regen en zon) waren er mooie regenbogen te zien, zelfs een mooie dubbele die schijnbaar uit de zee opsteeg. Vele wegen leiden naar Peniscola, al jaren de stageplaats van de meerkampers en spurters van KKS. De ene gaan met de auto via het Centraal Massief waar er lichte sneeuwval was. Andere verkiezen het vliegtuig, vooral degene met de kleinere kinderen. Maar het grootste aantal ging met de bus mee, vakkundig bestuurd door Sonia. Iedereen kwam welgezind de zon tegemoet. Na de buikjes te hebben gevuld en een verdiende rust, werd er gestart met een eerste los-looptraining op het strand. Wie het weer wil volgen kan dit via de webcam die bovenop het hotel staat. link : www.servigroup.com/en/hotels-in-peniscola/servigroup-papa-luna-hotel/peniscola-webcam/ Vandaag was de zon alvast van de partij met wat verkoelende zeewind. |
Algemene info : klik hier
KKS Kalender
|