Kon. Kortrijk Sport Atletiek Spurs vzw

Vlaamse Kampioenschap in het verre Heusden-Zolder, dit betekend voor de ene héél vroeg uit de veren voor anderen laat thuis. Gelukkig gaat de wedstrijd op een zaterdag door zodat er nog voor de "werkende" atleten een dag van rust volgt.
De weervoorspelling was goed, maar terug was de wind de spelbreker, zo gaan er weinig prestaties op de korte spurtnummers de tabellen halen, omwille van de overschrijding van de toegestane 2m/sec rugwind.
Dit was voor de 3 KKS-atleten een zorg minder, ze traden allen aan op een proef waar de wind niet wordt gemeten.
De meest gelukkige met de rugwind in de laatste rechte lijn was Dylan Monserez op de 400m, startend vanuit baan 8 duurde het tot aan de streep voor hij andere atleten zag opduiken. De winnaar van de reeks zat in baan 1, dus ver uit het zicht en de 2de in baan 6 die 1/10 sneller was dan Dylan. Wat Dylan vooral dolgelukkig maakte was de 1ste duik onder de magische 50 seconden-grens en dit nog vroeg op het seizoen.
Steven Callens moest geregeld opbeuken tegen de wind in de 5000m (12 rondes en een halve), een goede tijd was uitgesloten.
Joachim Zephirin die zich in de aanloop van de Beker van Vlaanderen al niet in zijn nopjes voelde kon toch nog beter presteren dan verwacht.

We vertrokken met de zon richting Brasschaat, maar hoe meer we richting het noorden reden hoe meer wolken we zagen. Regen was er nog niet onderweg, voor de polsstok ging dit geen probleem opleveren, die zat goed opgeborgen in de geel-groene zak op het dak van de auto.
Na een goed uur vlot rijden, was het zoeken naar een parkeerplaats, straatje in, achteruit er weer uit, wat verder van hetzelfde, dan maar op de parking van de voetbalvelden. Degene die langs de laan parkeerden werden er wijselijk op gewezen dat de Brasschaatse politie hiermee niet kan lachen en ze snel de pen ter hand neemt.
De piste ligt in een mooi domein, met een grote tribune, met eronder de ruime cafetaria, douches, toiletten, ontvangstlokalen, ideaal om een goede organisatie neer te zetten.
Helaas was dit laatste wat minder. De speaker van dienst vergiste zich meermaals in de club, zo was Atletiek Zuid-West plots Atletiek Waasland. Toen onze 4*400m ploeg ruimschoots aan kop liep waren wij dan Zuid – West, die niet eens in onze reeks liep. Ook was het best om zelf de puntentelling bij te houden, want we kregen wel mondeling nu en dan een tussenstand, maar niet op papier.  We hielden er wel ons goed humeur erbij.
Zoals steeds wachtte de baanronde horden op de eerste strijders, een taak voor Joachim Zephirin die net voor de start nog een douche kreeg, het beter deed dan dat hij had verwacht, de eerste 5 punten waren binnen. In de bocht net na de aankomst was het drummen op het middenterrein, Simon Lahaye op het hoogspringen, Olvier Denolf bij het kogelstoten en Tim Van Iseghem op de polsstok, op een zakdoek van elkaar. Ze slaagden allen in hun eerste beurt, dus zeker van 1 punt. Voor Olivier die nochtans de kogel 10m59 ver stootte bleef het bij 1, Simon sprong over de 4 punten die op 1m75 lagen, Tim met zijn lange stok sprong over de 6 punten.
Wat verder was Niels Laevens bezig aan het hinken-stappen en springen met één doel: goed in de zandbak komen, ook hier lukte het bij zijn eerste poging en met een persoonlijk record, met 1cm voorsprong mocht hij zelf de finale afwerken. Geheel aan de overzijde was Niels Kesteloot de speer aan het planten op 41m96, wat ook goed was voor deelname aan de finaleworpen.
Op de piste had Lander Durnez ondertussen zijn 400m vlak afgelopen ook in een persoonlijk record, voor de eerste maal onder de 52” : 51”57 goed voor 6 punten.
De uit pensioen opgeroepen Lars Herreman zou enkel de 200m lopen, maar toen het duidelijk was dat hij wat extra punten kon pakken op de 100m, kwam hij aan de start en kon Simon Lahaye zich verder concentreren op het hoogspringen, Lars pakte 8 punten.
Tijd voor 2 halve fondproeven : Wout Van Belleghem startte wat langzaam op de 800m met een versnelling zette zich na 500m resoluut op de 4de plaats, Florens Maricau had het wat lastiger , er werd van bij het begin flink doorgelopen met een tempo dat wat te snel was voor hem, toch zette hij een persoonlijk record neer en sprokkelde hij 3 punten.
De horden werden op zijn hoogst gezet, 1m06 de man van dienst op de 110m te overbruggen was Dylan Monserez, zijn eerste maal op die hoogte en hij werd knap 4de.
De 2de reeks kampproeven kon van start gaan, Allan Kandi op het verspringen, hij verbeterde zich met 18 cm, Olivier ruilde de kogel voor de discus en sprokkelde 2 punten.
Tijd voor de afstandnummers 3000m en 5000m en dan komen de broers Casteele in actie, kersvers Belgisch Kampioen Steven moest het terug opnemen tegen Nick Peborgh, na het eind toe moest die lossen, maar Steven kon de spurt tegen Dieter Kersten niet winnen. Mathijs had het beter getroffen, tot op 5 ronden van het einde kon de 2de man in koers hem nog wat volgen maar dan was die zijn kaars aan het uitgaan en zo zorgde Mathijs voor de enige 13 punten van de dag.
Lars wist op zijn oude dag (zonder wintertraining) toch nog 6 punten te pakken op de 200m, mede dank zij het haaswerk dat hij leverde op Spanje-stage voor Emiel De Ro en Bert Goethals.
Na alle individuele proeven was al duidelijk dat we safe zaten als we de aflossingen tot een goed einde zouden brengen, echte risico’s waren niet nodig.
Simon, Lars, Dylan  (reeds geroutineerde aflossers) zetten nieuwkomer Emiel in stelling voor de 2de plaats in hun reeks goed voor 9 punten.
Bij de 4*400m startte Lander en liep meteen aan de kop in hun reeks en die werd niet meer afgegeven door Wout, Dylan en terug Emiel, goed voor 7 punten.
Het was wat wachten op de einduitslag maar de eindscore voor KKS was 112 punten, wat zich vertaalde in een 8ste plaats.
Met dank aan de supporters, fotografen en reserve-atleet Bert Goethals die de jeugd Emiel en Allan onder zijn hoede nam, zodat ze tijdig aan een degelijke opwarming begonnen en hijzelf klaar was om eventuele uitvallers te vervangen.
Volgend jaar treden 4 West-Vlaamse clubs aan in 1ste landelijke.

In tegenstelling tot op zaterdag was de zon afwezig, in plaats hiervan een killige koude (zelfs in Roeselaarse aquarium was het koud), er werd zelfs een rugwind van +4.1 opgemeten.
Tal van resultaten op de spurtnummers gaan de tabellen niet halen omwille van de overschrijding van de toegestane 2.0 rugwind.
Voor de rangschikking wordt met te veel wind geen rekening gehouden, daarvan kon Allan Kandi profiteren en zo het verspringen bij de scholieren op zijn naam zetten, ook Keith haalde de maximale score binnen bij het speerwerpen.
Terwijl Emiel De Ro dan gelukkig was dat bij zijn 200m er slechts 1.8 rugwind was en hij nu toch zijn ticket voor deelname aan het Belgisch Kampioenschap op zak heeft.
Het was wel verschieten toen we een geel-rode flits zagen passeren net voor het ingaan van de 2de ronde op de 800m bij de scholieren, het was Robbe Vanfleteren die hierbij de aansluiting maakte bij de licht afgescheiden kopgroep en werd héél knap derde.
Na het uitvallen van Eloy Vanden Broucke was het wat puzzelen maar Keith was een waardig vervanger op het kogelstoten met een 2de plaats en ook de nieuw samengestelde aflossingsploeg deed het voortreffelijk.
Puntentelling : klik hier
Uitslag : klik hier

Dank aan alle atleten, ouders en trainers die de koude wisten te trotseren.

Steven veroverde de titel te Ninove, hij zette een sterk persoonlijk record neer, hij was 27 seconden sneller dan ooit.
Broer Mathiijs werd zesde en Steven Callens kwam ook over de streep.

Verslag website Vlaamse Atletiekliga : klik hier

Puntentelling : klik hier

Wedstrijdresultaat :klik hier

Proficiat aan winnaar AC Geraardsbergen en mede promoveerder Zwat.

Onze meisjes werden knap 7de.

Met dank aan alle atleten, juryleden, ouders en de vele vrijwillige medewerkers :rakelaars, scorebordbedieners, startblokplaatsers, uitslagverwerkers, puntentellers, hordenzetters, cafetaria-uitbaters...., zonder hen : geen succesvolle meeting.